In het Bos, niet ver van de beverburcht, staat een prachtige boskers (Prunus avium, ook wel ‘zoete kers’). Het is eigenlijk een ‘stoof’ : het onderste deel van een boom dat blijven staan is wanneer de boom zelf is afgezaagd of afgebroken en waaruit nieuwe takken zijn opgeschoten. Deze stoof is al vrij oud, vermits de ’takken’ intussen al echte bomen op zich zijn geworden. De combinatie van de gekerfde stammen, de met mos beklede, ruwe basis en simpelweg zijn omvang maakt hem een prachtig zicht in het Bos.
Daarenboven komt nog dat de boskers een mooie, overvloedige, witte bloei heeft in de lente wanneer veel bomen nog niet of nog maar net in blad staan. Dan valt hij zeer duidelijk op, zeker vanuit de lucht.
Een tweede stoof, wat verder op, met twee stammen is vorig jaar helaas opengespleten maar nieuwere, kleinere exemplaren zijn zijn plaats al terug aan het overnemen om dit grote exemplaar te vervoegen.
Intussen genieten we elke keer we deze majestueuze boom passeren van zijn pracht.