De buizerd en de uil

We proberen dit jaar de uilenkast wat te volgen met de wildcamera. We weten dat er dit jaar terug een jong is, dus dat is al heel goed nieuws. We hebben dit eerder al geprobeerd maar het was moeilijk om een goede plaats voor de camera te vinden. Zowel het gezichtsveld moet goed zijn en de afstand voor zowel bewegingsdetectie als camera beeld. Dit jaar is het gelukt en hebben we mooie beelden kunnen nemen van moeder en vader uil die het jong komen voeden.

Vandaag echter een heel uniek moment kunnen vastleggen. Er kwam namelijk een buizerd op de uilenkast zitten ! Even rusten, of toch nieuwsgierig naar meer? Dat kon één van de ouders zeker niet apprecieren. De buizerd zit amper neer of hij/zij komt in volle vaart met uitgestoken klauwen op hem afgestormd. De buizerd geraakt nog net op tijd weg…

De buizerd en de uil

Vermits het dag is zijn de uilen normaal aan het rusten. Wanneer het jong klein is blijft de moeder alleszins in het kast, maar wanneer het jong flink gegroeid is verlaat ze de kast maar blijft ze wel nog ’s nachts voederen. Blijkbaar houdt ze dus ook tijdens de dag de kast goed in de gaten en is er van ‘slapen’ niet veel sprake. Zoals bij de meeste dieren (en mensen…) gaan de ouders tot het uiterste om hun nakomelingen te beschermen.

De Iep of Olm

De iep (Ulmus) ook wel olm genoemd naar zijn latijnse naam komt van nature niet in het Bos voor. Dat is ook niet verwonderlijk. De fameuze ‘iepenziekte’ heeft zowat de hele europese populatie uitgeroeid. Ze wordt veroorzaakt door een schimmel die verspreid wordt door een kever. Er zijn hele programma’s ontwikkeld om de ziekte te bestrijden maar het allergrootste deel van de populatie is er wel aan bezweken. Tegelijkertijd zijn er ook ook veel kweekprogramma’s opgezet om resistentere exemplaren op te kweken.

In december 2009 hebben we in het Bos, uit dit programma, twee fladderiepen geplant (Ulmus laevis). Elf jaar laten doen deze bomen het heel goed. Ze zijn intussen oud genoeg om zelf al terug te bloeien. Hun omtrek op 1.5 m is intussen al een stuk boven de 50 cm. De boom voelt zich wel thuis in het Bos. Het kan heel goed tegen periodes van hoge waterstand, wat in ons ‘broekbos’ wel voorkomt.

De olm in zaad

Hopelijk kunnen ze verder groeien tot volwaardige volwassen exemplaren en zich misschien zelfs voortplanten en zo bijdragen tot de heropbouw van de iepenpopulatie in de wereld.

De olm heeft een typisch asymmetrische bladvoet, waar het steeltje aan het blad zit.