Zowel tijdens een wandeling in het bos als bij het nakijken van de filmpjes van de wildcamera is het altijd een plezier om de reeën, hoe vluchtig ook, waar te nemen. Maar soms lijken de reeën ons ook eens te bekijken. Hier zie je een jonge reebok die, door de lens van de camera, ons eens goed in het oog houdt ! En hij steekt nog zijn tong uit ook…
Merk op dat zijn gewei hier nog volledig begroeid is met huid en haar. Dat zal binnenkort afsterven en hij zal er zich van ontdoen door met zijn gewei aan jonge boompjes te krabben.
Een nieuwsgierige jonge reebok kijkt ons toe door de lens van de camera.
Onder de dieren in het Bos zitten natuurlijk ook vleeseters. En er wordt dus gejaagd door de dieren. Het is altijd een beetje ‘hard’ als we daar mee geconfronteerd worden. Nu en dan zien we wel eens een vos met een prooi in zijn bek of een buizerd met een muis in de klauwen, en dat gaat wel. Maar als de vos de eekhoorn in het filmpje ‘Te snel‘ zou hebben gevangen, zou het natuurlijk minder leuk zijn om naar te kijken.
Maar dieren sterven soms ook een natuurlijke dood. Soms vinden we die dan in het Bos. Intact en vredig. Of soms opgaand in de natuur.
De Europese rode eekhoorn (Sciurus vulgaris) hieronder bijvoorbeeld ziet er uit alsof het aan het slapen is. We hebben het dan ook mooi begraven in het Bos. Zelden dat je dit mooie diertje van dichtbij kunt aanschouwen.
Deze twee Europese mollen (Talpa europaea) zouden ook te slapen kunnen liggen maar vermits je de ogen nagenoeg niet kunt zien is het minder duidelijk. Hoe ze beiden gestorven zijn weten we niet maar ook zij werden aan het Bos teruggegeven.
Ten slotte vonden we deze vos (Vulpes vulpes) die al voor een groot deel terug opgegaan is in het Bos. Nieuw leven groeit al terug, letterlijk, vanuit de restanten van zijn lichaam. De natuur is duidelijk een ‘cirkel des levens’ en dat kan je in het Bos duidelijk zien.
‘Vader Eik’ is de dikste boom in het Bos. Het is een zomereik (Quercus robur) en hij had in 2019 een omtrek van maar liefst 314 cm. Voor zover we weten (nog niet alle dikke bomen zijn gemeten…) is hij daarmee minstens 40 cm dikker dan het tweede dikste exemplaar in het bos.
Over de laatste elf jaar groeide zijn omtrek met ongeveer 3.1 cm per jaar. Dit maakt Vader Eik waarschijnlijk iets meer dan 100 jaar oud. De beste schatting is tussen de 130 en 140 jaar. We denken dus dat hij nog net in de 19e eeuw gekiemd is.
Hij steekt ook een stuk boven het bladerdak rondom hem uit. In 2008 hebben we z’n hoogte bepaald op 33 meter. Inderdaad een majestueuze boom. Ooit was er zelfs een lokale natuurclub naar hem genoemd…
Het leven in het Bos documenteren is dikwijls een werk van veel geduld. Sfeerbeelden kun je natuurlijk op elk moment nemen, maar veel planten, dieren of gebeurtenissen komen maar een korte tijd voor elk jaar : een bloeiende plant, jonge dieren, herfstkleuren… Dan heb je een paar weken of dagen om deze dingen te observeren. Voor weer andere dingen is het niet alleen de tijd maar vooral de plaats belangrijk: hoewel we veel sporen van grotere dieren in het Bos vinden is het dikwijls heel wat zoeken om bijvoorbeeld de wildcamera op een goede plaats te krijgen. Menige uren werden al doorgebracht aan het uitsorteren van video’s waar niets noemenswaardig op staat…
Maar deze week stond de camera op de juiste plaats op het juiste moment. Een ware ontmoetingsplaats van bewoners van het bos! In een tweetal nachten kwamen vossen, marters, bevers, reeën, ratten en muizen langs.
